29 Temmuz 2010 Perşembe

son

birilerinin bana biçtiği sessizliği kabul eder miyim sandın.. galiba bu direnç noktasının kırıldığı an.. herşeyin boşaldığı, yeniden tanımlandığı yer.. burda kalbin vücudunun içinde durmuyor artık, göğüs kafesini çatlatıyor önce, kemiklerini kırıyor.. büyüyüp dışarı çıkarken seni içine alıyor.. koza oluyor çevrende.. kendi kalbini yiyip dışarı çıkıcağın günü bekliyorsun.. kelebeğin öyküsü diil ama bu, dışarı ne çıkıcak bilmiyorum..

otobanın ortasında durdum, arabadan indim, solumda dev bi gökkuşağı, sesim kısılana kadar içinden geçen uçağa bağırdım.. isim diildi, fiil diildi.. ruhum diye bağırdım.. şimdi nedenini anlıyorum..

2 yorum:

Unknown dedi ki...

bana da anlatırmısın????

D!mple Rock dedi ki...

anlamasam da pek dinlemeye devam edeceğim. konuş hep.

Yorum Gönder