4 Haziran 2013 Salı

OCCUPY!

Bu blogu açtığımda kalbim kırıktı, çok hemde.. üzerine çok şey oldu, misyonunu doldurdu, unutuldu.. ama blogun adı gibi, istanbul hep bendim.. istanbul ölüyorsa benimde yanında gitmem normal..

bugün yorgunum, bugün direnemedim ve ordakileri satmış gibi hissediyorum.. gibi de diil, biraz uykuya, kanlanmış gözlere ve ciğerlere dayanamayıp sattım..

hayatta savunduğum şeyleri hep elimden aldılar, önce aşkım gitti, sonra fenerbahçe, en sonda ülkem.. hiçbi zaman ağır bi vatansever, ırkçı yada politize olmadım.. hatta bunların karşısındaydım ama elinde olanı kaybettiğinde aslında ne kadar değerli olduklarını farkediyosun..

insanlar ölüyolar artık, çeşidini bilmediğimiz gazlar yiyoruz.. bazısı ciğerlerini yakıyo, bazısı kusturuyo, bazısı yarım saat civarı felç geçirmene sebep oluyo.. doğru bilgilere, bunların ne gazı olduğunu anlamamıza şu an pek imkan yok..

insanlar ölüyo dedim, ölüyolar ve sayıları belli diil, spor salonlarında binlerce kişi gözaltında tutuluyo, kendi çişlerinin üzerinde uyuyo..

bisürü sebebi olabilir ama ben hep çok seven, çok hissedendim.. herşeyi.. almanya'ya gidicektim bikaç aya, buraya dönmicektim.. kendini kurtarmak, kalanı satmak, günlerdir omuz omuza verdiklerimi unutmak mümkün diil artık..

biliyorum çünkü ben unutmuyorum, gittiğimde dönmicek olsam da dönebilicek bi ülkem olduğunu bilmek isterim.. sanırım ikisini birden yapamam.. hem kaçıp hem savunamam..

elbette ki bu kadar vahşetin içinde bu yazıyı da soğukkanlılıkla yazmıyorum, bu akşam evde yorgunluktan bayıldığımda karanlık bi kaldırım köşesinde yerde gördüm kendimi, polisler bi metre yakınımdan gaz bombası falan atıyolar üstüme.. uyuyabildiğim zamanlar bunları görüyorum.. korkuyorum..

ellerim hep terli ve titriyolar..

ben bunları yazarken ülkenin binlerce yerinde, sabah beşi sekiz geçe insanlar dövülüyolar, zehirleniyolar ve öldürülüyolar.. en iyi ihtimalle 10 sene sonrasına milyonlarca kanser hastası geliyor ve bu daha konuşulmuyor.. hepimizin geliceği, daha doğmamış çocukları, testisleri, yumurtalıkları zehirleniyor.. belki bizi kendine düşman olarak görenler bizim ürememizi bu yolla şimdiden durduruyorlar, bilmiyorum.. tamamen kendilerinden bir türkiye yaratıyorlar yada artık on sene sonra adına ne koyucaklarsa ülkenin.. bayrağın kırmızısı yeşile boyanıyor..

işte tam bu noktada bigün ölüp gidiceğimizi ve tam da bunun için, bu kalan zamanda özümde olmayan bir yavşaklık ve hedonizmle ülkeyi terkedemiceğimi görüyorum..

londra'ya da gidicektim gelicek sene gene, başka hayallerim vardı bu sefer, orda ki arkadaşlarımı da özledim..

neyse işte, durum şu ki, burda artık şiddetin durma ihtimali yok ve her halk hareketinde tarihte olan tek ortak nokta kazanamazsan ağır yenilirsin.. bişi başladı, büyüdü ve onların yenilgiyi kabul edip bırakması gerek, yoksa önüne seçim sandığıda gelmez artık.. bu bastırılırsa hepimiz, tüm dünyada ki türkler ne kadar umrunda yada diil, dönüceğimiz bi ülkemiz kalmaz..

bu yüzden ben yarın öğlen uyanıcam, tişörtten kesili gaz kokan siyah bezi suratıma geçiricem, evden çıkıcam ve büyük ihtimal almanya'ya gidemicem..

korkuyorum, geçen sene bu günlerde olsa korkmazdım, bi hayalim yoktu, yaşayabiliceğime inancım yoktu, kaybedebiliceğim hiçbişi kalmamıştı..

şimdi var ve korkuyorum.. yarın ben uyandığımda birilerinin özür dilemiş olmasını, birilerinin istifa etmiş olmasını umuyorum.. olmıcağını biliyorum, bu kolay bi zafer diil, bu gerçekten bi devrim, içindeyim ve buna başlayan bazıları ölücekler.. 7. gün sanırım yarın.. gezi'ye çadır kurduklarında salıydı diye hatırlıyorum.. o zaman kimsenin sikinde diillerdi, fenerbahçe'de aykut kocaman istifa etmişti, ülke bunu konuşuyodu.. şu an gelinen yere inanmak çok zor, yazmak lazım ama buda kalanların işi artık..

ben gidenlerdenim..

ISTANBUL BENIM

SERDAR

-son-

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder