levye

biliyorum çok şey gördün, çok şey yaşadın..

oldum diyorsun.. doğrudur.. olmuşsundur.. sen en zeki, en yakışıklı, en güzelsin..

yara izleri var vücüdunda, anı üstüne anı biniyor omuzlarına.. çatlamış toprak bile yumuşayıp emiyor seni..

ilk seferinde yenilmiş olmam salaklığımdan diil.. ama yapmıyorum, vazgeçmiyorum.. tekrar hayaller kurup derimin altından sırıtan kemiklerime diyorum ki "istanbul benim"..

her sokağın, caddenin, semtin anısı var.. karanlık bir isveç filmi havasında yaşanmış mutluluklar var..

bu şehri herkes dolu dolu yaşamış mıdır bilmiyorum..

travestilerin taksicilere oralla ödeme yaptığına tanığım ben.. garip mahallelere girip alışveriş yapmışlığım da var.. nerdeyse renksiz, siyah-gri mekanlar.. ertesi gün yaptıkları her neyse pişmanlıktan ağlayıp sızlayanları da gördüm çok..

garip bi gerçeklikte bir çatının kenarından ayaklarım da sallandı.. deniz hayal etmiştim ben..

moda'nın bir köşesinde saçları ıslak bana gülen aşkımı da hatırlıyorum.. niyeyse en çok o an..

adalara gittim bikaç ay önce.. fırtına vardı.. korktum önce.. gece.. kayalıklarda oturup ağlarken çıkarmışım üstümü.. çok soğuktu.. kayalarla ve dalgalarla mücadele ederken neden diye düşündüm sonra.. yüzümde batınca suya tüm gürültü kayboldu, karışıklık bitti.. soğuk, karanlık ve durağan bir evren oldu deniz.. sadece benim olduğum, benim öldüğüm yada diğerlerinin öldüğü..

devamı mühim diil, eskiden benim olan ama sonra kaybettiğim çoğu şeyden biriydi geri kazandığım..

hepsini kazanamam belki, olmak istediğim herşey olamam bu hayatta.. birileri gibi hazır bir pakette hayatımı planlayamam korkudan..

gerçekten hayatını koyar mıydın ortaya, korkmadan, hayatının tümünü bir mücadele olarak görür müydün sen? kimse için diil, kendin için..

devam ederiz sonra.. bi şarkı sıkıştırıyim araya..

PATRICK WOLF - HARD TIMES